Śluby i wesela w kulturze europejskiej przebiegają zwykle według podobnego schematu. Odbywają się w świątyni, zgodnie z obrządkiem danego wyznania, w USC lub plenerze, a Młoda Para przysięga sobie miłość i wierność. Po ślubie następuje wesele, czyli przyjęcie dla rodziny i przyjaciół małżonków.

Ślub w kraju kwitnącej wiśni

Młodzi Japończycy mogą wziąć ślub zarówno w obrządku szintoistycznym, buddyjskim, jak i katolickim. Niekiedy męża córce wybiera ojciec, w Japonii bowiem małżeństwo zawiera się czasem jak kontrakt czy też umowę cywilno-prawną. Bardziej zapracowani korzystają natomiast z usług swatki.

Para Młoda podczas tradycyjnej uroczystości ubrana jest w kimona. Panna Młoda ma białe kimono, obi (pas do przewiązywania) oraz perukę i ozdoby we włosach. Pan Młody natomiast ubrany jest w czarne kimono z szarymi, dość szerokimi spodniami.

Ślub odbywa się zwykle w małej świątyni, tylko w obecności najbliższej rodziny. Później ma miejsce wesele bez tańców i  muzyki. Młodzi siedzą twarzami do zaproszonych (jest to bardzo ważne) i słuchają przemówień wygłaszanych przez starszych gości.

Należy również wspomnieć, że żaden ślub wyznaniowy w Japonii nie jest ważny, jeśli narzeczeni nie wezmą go najpierw w urzędzie.

Ślub i wesele w kulturze islamu

Przykładem odmienności rytuałów jest ślub w obrządku islamskim. Aby zawrzeć związek małżeński konieczna jest zgoda obojga małżonków (jeśli kobieta wyszła za mąż wbrew swojej woli może, według prawa, zażądać unieważnienia małżeństwa). Niezbędna jest również obecność i zgoda opiekuna kobiety np. ojca lub brata.

Ślub u muzułmanów rozumiany jest jak swego rodzaju umowa nie zaś sakrament. Potwierdzeniem jego zawarcia jest podpisanie aktu ślubnego oraz samo wesele. Uroczystości trwają kilka dni. Pierwszego dnia Panna Młoda i zaproszone przez nią kobiety bawią się w jej domu rodzinnym. Analogiczna uroczystość odbywa się w męskim gronie. Następnego dnia wieczorem mężczyźni i kobiety wspólnie przenoszą się do domu Pana Młodego, gdzie dziewczyna pozdrawia swoją nową rodzinę i w dalszym ciągu świętują oddzielnie. Samej ceremonii zaślubin przewodzi sędzia, który trzykrotnie pyta Młodych o zgodę na zawarcie małżeństwa. Jeśli oboje się zgodzą, podpisują akt małżeństwa i od tej pory stają się mężem i żoną.

Żydowskie wesele

Przykładem ślubu z innego kręgu kulturowego są uroczystości w obrządku judaistycznym.  Narzeczeni bawią się osobno w przedzielonej na pół sali lub w dwóch różnych, ponieważ zgodnie z tradycją nie mogą się widzieć przed ślubem. Kobieta siedzi na zdobionym krześle, a bliscy składają jej życzenia – równocześnie w sąsiednim pokoju śpiewane są pieśni i czytana jest Tora. Po przyjęciu mężczyźni przechodzą na stronę kobiet i Pan Młody zakłada welon na twarz swojej wybranki. Obrzęd ten podkreśla fakt, iż mężczyzna żeni się z kobietą nie dla przemijającej urody, lecz dla przymiotów jej charakteru.

Kolejnym etapem jest chupa, czyli rytualne wejście młodych pod baldachim, który symbolizuje dom przez nich zakładany i ma być również otwarty dla innych. Tam też kantor prowadzący uroczystość śpiewa hymny i błogosławi nowożeńców, a następnie wymieniają się obrączkami i odmówione zostaje siedem błogosławieństw. Ostatnim etapem jest uczta weselna.

Śluby i wesela zasadniczo różnią się od siebie w zależności od kręgu kulturowego, z którego wywodzą się nowożeńcy i ich rodziny. Jednak pomimo tych odmienności celem ceremonii jest połączenie dwojga ludzi.

Monika Bałacińska

Royal Day  www.royalday.pl

Więcej w najnowszym wydaniu „Magazynu Wesele” nr 4 (32) 2013/2014